Mogan ve Eymir gölleri çevresinde balçıklı toprakların bol miktarda bulunması ilçede tuğla, testi ve kiremit üretimini artırmış ve geliştirmiştir. Günümüzde ilçe merkezi dışında birkaç atölyede çömlek, tuğla ve kiremit üretimi yapılmaktadır. Gölbaşı’ndaki seramik atölyelerinde çoğunlukla ürünler tornada çekilerek yapılmaktadır. Bu ürünlerin birinci pişirimi yapıldıktan sonra çoğunlukla ikinci (sırlı pişirim) pişirime gerek duyulmaz.

Çömlekçilik, toprağın ya da asıl olarak killi toprağın çeşitli aşamalardan geçirildikten sonra şekillendirilip kullanılmak üzere çeşitli eşyalar üretilmesine verilen addır.

İnsanlığın çömleği nasıl keşfettiğini tam olarak bilinmemekle birlikte, genellikle kabul gören varsayım, toprağın ateşte pişip sertlik kazandığını tesadüfen bulunduğu yönündedir.

Bulunma şekli ne olursa olsun, çömlekçiliğin gelişmesi, göçebe kavimlerin yerleşikliğe geçmesiyle olmuştur. Anadolu’da ilk yapılan çömlekler 'Neolitik' döneme yani yaklaşık MÖ 7000'li yıllara dayanmaktadır.

İlk yapılan çömlekler sargı-dolama usulü ile elde şekillendiriliyor ve pişirim ise genellikle açık ateşte yapılıyordu. MÖ 3000 yılında da çömlekçi çarkı bulunmasıyla çark üzerinde şekillendirmeler de başlamış oldu. Yine aynı dönemde toprağın pişirilmesi için ilkel fırınlar da kullanılmaya başlanmıştır.

Genellikle mutfak eşyası olarak kullanılan bu ürünler testi, kapama, çömlek, vazo ve çiçeklik olarak yapılmaktadır. Gölbaşı atölyelerinde kullanılan çamur çoğunlukla kırmızı renkli kildir. Gölbaşı ilçesinde uzun yıllardan beri üretimi yapılan çömlekçilik, günümüzde yok olmakla yüz yüze kalmıştır.